İran’daki gösteriler neden ve nasıl başladı, halk ne istiyor?
İran İslam Devrimi’nin 40. yılında, muhafazakârlar ve ıslahat yanlılarının politikaları, İran halkının faydasına olmaktan uzaktadır. İran rejiminin siyaseti halkı açlığa mahkûm etmektedir. Bundan dolayı da, bugünlerde yaşananlara açların devrimi gözüyle bakabiliriz. 1979 Devrimi’nin maddi kazanımları ve olanakları toplum refahı için değil; ideolojik gösteriş ve her türlü demokrasi hareketini bastırmak için harcanmıştır. Bu duruma karşı çıkan her ses dış güçlerin oyunu ve fitne olarak tanımlanmıştır. Muhafazakârlar ve ıslahatçılar (reformistler) halkla oyun oynamaktadırlar. İran’da gerçekleşen son seçimde İran reformistleri, özgürlükçü söylemleri ile yola çıkan Hasan Ruhani’ye güvenmiş; ancak yarı yolda bırakılmışlardır. Ruhani halkın oylarını kendi elleriyle rejime teslim etmiş, tüm beklentileri boşa çıkarmıştır. Halkın %55’ini oluşturan kadınlar, Ruhani hükümetinde bir kişilik temsil hakkı dahi bulamamıştır. Aynı şekilde Kürtler, Azeriler, Beluçlar ve Araplar da kabine dışı kalmıştır. Halk artık bu oyalama ve demokrasi oyunundan bıkmış, reformist bir liderin döneminde bile başkaldıracak düzeye gelmiştir. Daha önce Ahmedinejad ve Hatemi arasında gidip gelen süreçlerin de bu düşüncenin yerleşmesinde etkisi vardır. Gösterilerin tarihi şehirler olan Meşhed ve İsfahan’da yayılması, halkın artık mevcut rejime başkaldırdığını, reform değil de rejim değişikliği istediğinin göstergesidir. 20 yılı aşkın süredir reformistlerin halkı oyalaması artık gün yüzüne çıkmıştır.
Kirmanşah’da rejim güçleri tarafından deprem yardımlarının el konularak engellenmesi ve sonrasında gelişen intihar vakalarına olan duyarsızlık, rejimin Kürt düşmanlığını açıkça gözler önüne sermektedir. Buna karşın göstericiler Kürdistan’ın Kirmanşah kentinde “Kahrolsun İslam cumhuriyeti, kahrolsun diktatör!” sloganlarıyla başkaldırının öncülüğünü yapmaktadırlar.
Bununla birlikte birçok şehirde özellikle gençler, kadınlar ve işçiler “Kahrolsun diktatör, kahrolsun İslam Cumhuriyeti, kahrolsun Hizbullah, kahrolsun Ruhani!” sloganlarıyla sokağa dökülmüş ve rejim güçlerine karşı direnmektedir. Mevcut haliyle bu gösteriler bir gruba ya da bir sınıfa ait olmamakla birlikte, İran’daki birçok farklı halk kesimi eylemlere sahip çıkmakta ve taleplerini dillendirmektedir. Bu talepler ekonomik, siyasal ve sosyal hak talepleridir. Bu başkaldırı tüm bu talepleri birleştirecek ve savunacak bir niteliğe büründürülebilir.
İran’ın tek kurtuluşu demokratik bir devrimdir. “Korkmayın, korkmayın, biz hepimiz birlikteyiz!” şiarıyla İran’ın dört bir yanında tüm demokratik güçlerin başkaldırıya katılarak zafere ulaşılacağına inanıyoruz.
- Analist Karwan Hewram ile yapılan bu röportaj ANF Farsi sitesinde yayınlanmış olup, Umut Çeviri Bürosu tarafından Farsça aslından Türkçe’ye tercüme edilmiştir.
https://www.youtube.com/watch?time_continue=1&v=uHq0xDUi3kw
