Kolombiya halkı 28 Nisan’ dan bu yana ülke çabında ulusal grev başlatmış durumda. Ulusal medyada bu grevler her ne kadar hükümetin vergi ve sağlık reformundan dolayı olduğu gösterilse de perdenin arkasında başlıca şu nedenler var;
- Kolombiya hükümetinin ABD ile yakın ilişkileri hatta bir nevi birleşmiş devletlerin kolombiyayı bir arka bahçe gibi kullanması ve hatta güney amerikaya açılan bir köprü görevini oluşturması
- Kolombiya Devrimci Silahlı Güçleri ( FARC ) ile imzalanan barış anlaşmasına rağmen Kolombiya hükümetinin bu savaşı paramilitar denilen kartel mafya karışımı devlet destekli silahlı oluşumlarla devam ettirmesi
- Eski başkan olan Alvaro Uribe’nin hala yönetimde söz sahibi olması ve geçtiğimiz aylarda uyuşturucu kaçakçılarıyla ve paramilitar gruplarla ilişkisinin ortaya çıkması
- Kolombiya hükümetinin pandemi nedeniyle ortaya attığı “Sürdürülebilir Dayanışma Yasası” adı altında sunduğu yeni reform paketi ve paketle pandemi sürecinde ekonomik sıkıntıları zamlarla ve sağlık sektöründeki özelleştirmelerle halktan tahsil etmeyi istemesi
- Ivan Duque hükümetinin ve hükümete yakın olan kesimlerinin yaptığı yolsuzluklar
- Ülkede her geçen gün artan polis şiddeti
Kolombiya halkının hükümetin bu politikalarına karşı cevabı
28 Nisan’dan bu yana Kolombiya’da bulunan sendikalar, öğrenciler, emekçi gruplar ve tarım çalışanlarının kolombiya halkının hakları için başlattığı ulusal grev ülkenin tüm şehirlerinde kasabalarında ve köylerinde geniş yankılar uyandırdı.
Kololmbiya halkının “Nos estan matando” sloganıyla başlatılan eylemler başta başkent Bogota’da daha sonrasında büyük şehirler olan Medellin ve Calide de devam etti.
Kolombiya hükümeti eylemler karşısında ilk günden bu yana sert bir tavır aldı. Ilk saatlerde sadece ulusal polisi şehirlerde görevlendiren Duque hükümeti daha sonra ESMAD denilen toplumsal olayları bastırmak üzere özel yetiştirilmiş polisleri daha sonrada hükümetle bağlantısı olmayan Kolombiya silahlı kuvvetlerini şehirlere indirdi, ama dünyada gücü elinde bulunduran, zulmü kendine güç gören her hükümet gibi atladığı bir nokta vardı birleşmiş halkı kimse yenemez!
Kolombiya halkının polis şiddetine ve hatta sokağa çıkma yasağına rağmen haklarından vazgeçmeden sokakları alanları ve meydanları terk etmedi. Halkın bu kesin duruşuna karşı Duque hükümeti polis güçlerine üstü kapalı bir şekilde hareket özgürlüğü verdi. Bu hareket özgürlüğüyle Kolombiya halkının susacağını alanları terk edeceğini bu şekilde bastıracabileceklerini sandılar. Duque hükümetinin direkt emri altında olan Kolombiya ulusal polisi halkın akın akın meydanlara dolmasını engellemek için ilk başta üniformalarında bulunan polis kayıt numarlarını çıkartması ve sokaklarda isimsiz ve numarasız katliamlara başlamasıyla şiddet olaylarını tavana çıkarttı. Kolombiya ulusal polisi hakkını arayan Kolombiya halkının karşına yasal mermileriyle dikildi. Eylemlerin şiddetli olduğu yerlerde Kolombiya halkına ateş açmaktan çekinmeyen Kolombiya ulusal polisi eylemlerin başından bu yana resmi rakamlara göre 32, halka yakın medyaların haberlerine göre 50′ den fazla ölüm bir o kadar da haber alınamayan Kolombiya vatandaşı olduğu bilgisi var.
Duque hükümeti haklı Kolombiya halkının karşında daha fazla dayanamayıp vergi ve sağlık reformunu değiştireceklerini söyledi ama Kolombiya halkının haklarından bu kadar kolay vazgeçmeyeceği kesindi. Sokakları saran halkın ateşi yolsuzlukları polis şiddetini ve ülkede zengin tarafın Uribe desteklerini kırmak için hala sokaklarda ulusal grevi bitirmeden ilk günkü iradeyle haklı direnişlerini haklarını alana kadar durmayacaklarını Duque hükümetine gösterdi.
Ivan Duque hükümeti bastıramadığı halkı korkutmak için tüm ülkeye 90 günlük olağan üstü hal tehtidini savurdu. Kendi fikrince bu tehtid mantıklı gelsene Kolombiya halkı 12 Mayıs’ da yeniden iş bırakma ve ulusal grevi yenileme kararı aldı. Ileriki günlerde Kolombiya’da ne olacağını göreceğiz ama bildiğimiz bir şey var ki ;
El pueblo unıdo jamas sera vencıro!
Ileriki günlerde olayıların seyrine göre yazı dizimiz devam edecektir
