Kimse hüzünlü olmasın
Sırası değil hüznün daha
Bir gün bir şehrin alanında
Bir mermer yığınının gözlerine
Omuzlarına düşerse bir çınar yaprağı
Hüzünlensin yaşayanlar o zaman
Sırası değil hüznün daha.
İyice sıkılsın yumruklar
Saklansın diye bir armağan gibi bu katılık
Kimse hüzünlü olmasın
Kimse hüzünlü olmasın diye
Sırası değil hüznün daha.
(Ölü mü denir / Edip Cansever)
Ülkesinde savaş çıkaranların halklarına sığınan onyedi yaşındaki bir genç kalbinden vurularak yaşamını yitirdi dün akşam.
Sahipleniyoruz.
Cenazemiz var, taziye bizim.
Faillere sesleniyorum! “Bu tankların, kollukların burada işi yok, onlar kışlasına dönecek!”
Biz kiminle aramıza mesafe koyup koymamamız gerektiğini iyi biliyoruz, biliriz.
Fazla dert etmesin kimseler, onlar da kendilerini iyi bilir.
Bizim oralarda bir laf vardır: “Yarası olan gocunur.” Yaramız var biz gocunuyoruz!
Diyarbekir ortasında vurulmuş, yerde uzanan çırılçıplak bir beden Kemal Kurkut, ‘Vurmayın, öldüm’ diyen Ali İsmail Korkmaz, ülkesinden, yaşamından, sevdiğinden koparılıp sürgüne zorlanan ‘ özgür olması gerekirken ‘ mültecileştirilen ve tüm bunlar yetmezmiş gibi kendi yaşıtları gibi hayalleri olan ve hayallerini dahi yaşamasına müsaade edilmeyen 18 yaşında sokağa çıkma yasağı olmasına rağmen emeğini sömürdüğünüz, sokak ortasında ‘ sosyal mesafe’ nizi koruyarak kalbinden, kalbimizden vurduğunuz Ali El Hemdan.
Failleri “meçhul” olmayan binlerce yitirdiklerimiz ve hala kapanmayan yaralarımızdan bahsediyoruz.
Biz birşey söylerken kelimelerle dans etmeden, özenle seçeriz.
Durum ciddi, ciddiyetin farkına varalım. Varsanız iyi edersiniz.
LGBTİ+ bireylere nefret söylemlerinde bulunanlar, baroları hedef alanlar, yoksulu daha da yoksul hale getirenler, hapishanelerde tutsaklara ölümü reva görenler, sokak ortasında hedef gözetmeksizin halkları infaz edenler, ülkenin her yanında emekçileri açlıkla imtihan edip kendi canlarına kıymasına sebep olanlar… Kısacası memleketin her yerini taziye evine çevirenler…
Sizler için film bitti.
Bizi ölümlere alıştırmaya çalıştığınızı biliyoruz. Alışmayacağız…
‘Gayrı dur durak yok kardeşler
Yanında sevgilinin aziz ölüsü
Ötede bir köylü militan
Uzakta işçi dostlar kurşunlanıyor
Ve dünyanın öbür ucunda
Bir avuç doların hain çarkında
Kahraman halklar doğranmaktadır’
(Bu Şiirin Kuralsız Son Sözü / Orhan Kotan)
Daha yeni başlıyoruz. Düşenlere ve dövüşenlere sözümüz var. Sosyal ve siyasi mesafemizi kaldırıp birlikte hesap soralım.
‘Çekip gidenler sen saf tutunca döneceklerse ölseler de gitmez.
Uyandırayım artık.
Saklandıkça geçmez bu süregelen sıkıntılar!
Böyle bitmez’ (Yeraltı edebiyatı / Gazapizm)
Zafer yerdeki bir taş kadar yakındır bizlere…
